Nog voor we waren begonnen met de eerste ‘Leuke-mensen-uit-de-buurt-van-Zeist’-bijeenkomst was er al vraag naar een tweede. Die kwam van een aantal helaas-verhinderden.
Gelukkig was er na afloop van de avond nog steeds animo voor een tweede keer: het is zeer goed bevallen.
Ik praatte bij met bekenden, met semi-bekenden (“hé, ik volg jou op Twitter”) en geheel onbekenden.
Ik ken nu iemand die op het Broederplein woont en iemand die op het Zusterplein woont.
Ik ken nu de gezichten achter Zabuki (wordt vooral vriend van Zabuki, voor het kind in jezelf).
We praatten over De Willem Arntszhoeve vroeger en het Stille Hofje van nu.
Ik zag hoe iemand vertelde over de verwilderde tuin van haar nieuwe huis. En hoe iemand anders haar perceptie helemaal veranderde door te vertellen welke van die planten ze allemaal kan eten.
Ik sprak over het maken van boeken en het geven van bloed.
We hadden het over leuke winkels, over anders leren en bijzondere kinderen.
En dan heb ik niet eens met iedereen kunnen praten.
Ik voelde me als op een verjaardagsfeestje met allemaal leuke gasten als cadeautje.
Na de zomer gaan we op herhaling. Vast en zeker.
Doorzonwoning 