Onlangs wilde ik oversteken, keek keurig links en rechts, zag in de verte een fietser, stak over en schrok me rot omdat die fietser rakelings en met een rotvaart geruisloos achter mij voorbij kwam. Waarschijnlijk met zo’n trapondersteuning.
Mijn ervaring met het inschatten van afstand en snelheid van fietsers is in één klap niet meer betrouwbaar.
“Je wordt oud”, constateerde de man des huizes toen ik het vertelde. En inderdaad, zo moeten de generaties boven mij zich ook allemaal al eens gevoeld hebben. Mijn vader had een dergelijke ervaring toen hij overstapte van een Renault 6 naar een Renault 5: de motor klonk veel zachter en hij reed dan ook regelmatig veel te hard. Geluid en snelheid moesten opnieuw gematcht.
Nokia brengt het model 3310 weer op de markt. “Waarom?”, vroeg ik aan de man die bij ons tenslotte degene is die echt verstand heeft van alles wat een stekker nodig heeft. “Wekenlang standby, urenlang kunnen bellen en dat op één keer opladen.” Ik zei dat ik me wel voor kon stellen dat sommige mensen een stapje terug willen doen van altijd en overal online en bereikbaar zijn en dat terug naar alleen bellen dan aantrekkelijk is.
“Mwah”, zei hij. “Wie belt er nou nog tegenwoordig?”
Email schijnt ook al op zijn retour te zijn trouwens.
De muziek-CD die ik laatst van iemand kreeg kan hier in huis niet eens meer gespeeld worden.
En ondanks het feit dat ik gisteren nog een podcast luisterde, vanochtend via Twitter door de wereld weer werd bijgepraat en via Instagram meegeniet van de mooist lentefoto’s – ondank dat allemaal voel ik mij toch af en toe stiekem een beetje oud. Heel eventjes.
Doorzonwoning 