Archive for november, 2012

h1

Varkenssafari

27/11/2012

Ik bedenk graag nieuwe woorden maar ‘varkenssafari’ kom niet uit mijn toetsenbord maar van de Buitengewone Varkens. Het Biggenbal  in het voorjaar hadden we al gemist dus werd het nu echt tijd om eens naar onze investering in echte scharrelvarkens te gaan kijken. Als trotse certificaathouders maken wij het namelijk mede mogelijk dat er steeds meer varkens gehouden worden die echt de hele dag buiten rond lopen te wroeten. Sommige in het bos en andere echt in de wei. Voor zulke varkens willen wij wel in de rij gaan staan. En dat wil wat zeggen.

Honderd euro investering is natuurlijk leuk maar er is meer nodig om tot een bloeiend bedrijf te komen. Volgens de website zijn op dit moment 1241 investeerders goed voor 140 blije varkens. En er kunnen er nog meer bij natuurlijk.

In ieder geval stonden er zaterdag ruim 350 mensen in de harde wind en een klein zonnetje keurig in de rij bij de entree. We kregen een sticker, koffie en krentenwegge – tenslotte zaten we in Ambt Delden in Twente. We luisterden met een half oor naar de presentatie en keken bij de drie varkens die bij de boederij zaten. Groot, zwart en druk spelend met twijgen en takken.

Daarna in colonne naar het bos een stuk verderop. Laarzen aan want dat was dringend geadviseerd. En ja hoor, midden in het bos huisde een hele familie Gasconnevarkens. Druk aan het wroeten en af en toe nieuwsgierig kijkend naar al die mensen langs het hekje.

Ze hebben een schuilplek op het terrein zelf en blijven de hele winter buiten.
Dat in schrille tegenstelling tot hun binnenburen waar we onderweg naar het bos langsliepen. Die konden we alleen ruiken achter de gesloten deuren en raampjes.

En laten we eerlijk zijn: uiteindelijk worden zowel de binnen- als de buitenvarkens tot spek, worstjes en andere lekkernijen.

Maar het leven daarvoor is zoveel beter en leuker voor de buitenvarkens. En daar genieten we allemaal van.

h1

Meesjes op een meter afstand

09/11/2012

Het nieuwe werken – ik doe niet anders sinds mei 2010, de start van WongWorks. Mijn werkplek is de mooiste van Nederland volgens mij: met uitzicht op onze bosachtige achtertuin.
Door het regelmatig voeren komen er ook steeds meer vogels in die tuin. De resterende stam van de dode berk kreeg voedertafeltjes en een haak voor vetbollen en pindaslingers.

Naast de krielhaan en de twee krielkippen bestaat de club vaste bezoekers nu uit onder andere kauwen, duiven, tortels, vlaamse gaaien, eksters, merels, mussen, meesjes, boomkruipers, boomklevers, roodborstjes en sinds vorige winter ook goudvinken.
Het speciale voederkastje voor de eekhoorns wordt ook frequent door de doelgroep bezocht.
Al met al een prima uitzicht.

De voederplekken zijn de afgelopen tijd uitgebreid met een soort kooi waar alleen kleine vogeltjes in kunnen en met een ouderwets houten voederhuisje met strooien dak.

En toch wilde ik nog meer. Bij vrienden zag ik een voederplek die met zuignappen op het raam was bevestigd. Kwamen daar echt vogels zitten? Nou en of werd mij verzekerd.

En het klopt: de meesjes en een enkele sijs durven het aan om vlak bij het raam, op een meter van mijn werkplek, voer te komen halen.
En van de week vond ik bij de dierenhandel de Birdswing: een stokje met twee zuignappen waar een vetbol aan kan hangen. Zo simpel en zo succesvol.

Dit gaat een gezellige winter worden.

h1

Comfortmuziek

07/11/2012

Twee of drie seizoenen was het maar op TV, in zwart-wit, nooit herhaald want de banden waren gewist. En toch, staat het nu na dik veertig jaar nog in mijn geheugen gegrift: Ja Zuster, Nee Zuster.
Het zijn dan ook waarschijnlijk niet de TV-beelden die ik heb onthouden maar wij hadden thuis alle LP’s met de liedjes. De muziek, de teksten en de foto’s op de hoes – die vormen mijn herinneringen. Grijs gedraaid heb ik ze, die platen. Toen ik het huis uit was kwamen er cassettebandjes van, daarna de CD’s en nu staan ze allemaal in mijn iTunes.

Comfortmuziek is het voor mij. Ik zing ze mee uit volle macht, ik hoef er niet bij na te denken, de woorden komen vanzelf. Heerlijk voor in de auto bijvoorbeeld.
Of bij vervelende klusjes als schoonmaken. Nu laten we het doen maar in mijn vorige leven moest er één keer in de zoveel tijd eens flink gepoetst en opgeruimd. Ter morele ondersteuning ging dan de muziek hard en met blik op oneindig, het verstand op nul en zingend worstelde ik mij door de klus heen. Mijn kinderen kunnen die muziek en opruimwoede Pavlov-gewijs dan ook niet meer los van elkaar zien.

Vandaag kwam in het nieuws dat Hetty Blok is overleden. Ik vroeg me af of ze het nou erg zou vinden dat ze met haar prachtige carriere toch altijd weer moest vertellen en zingen uit Ja zuster, nee zuster.
En ik zag deze tweet:

Gelukkig. Dank je wel, Hetty. En Annie, Harry, Leen en al die anderen.
Dank jullie wel voor de herinneringen en de liedjes.