Bij de nationale tuinvogeltelling staan ze niet op het lijstje maar voor ons tellen wel zeker mee. De tuin van de doorzonwoning kan niet zonder ze: onze scharrelkrielkippen. Op dit moment is het een clubje van één haan en drie hennetjes maar in de loop van de jaren is de samenstelling altijd onderhevig geweest aan verandering. Oudere kippen gingen dood of verdwenen, kuikens werden geboren, haantjes uitgeplaatst en nieuwe kippen gekocht of gekregen. En jaren geleden heeft een vos het openstaande kippenhok gebruik voor een order van vijf McChicken, om mee te nemen. Sindsdien is de slaapstok een meter hoger gemonteerd maar het hok staat nog steeds open.
De huidige kippen hebben onlangs besloten dat ze ook in de struik naast het hok kunnen slapen. Wij vonden dat een minder goed idee en op een zaterdag aan het eind van de middag deden we een poging om ze uit de struik te plukken en het hok in te jagen. De kippen waren echter zwaar beledigd en kozen het hazenpad, luid tokkend fladderden ze terug de tuin in. We besloten te wachten tot ze gekalmeerd waren en het echt donker werd voor poging 2. (Kippen zien niets in het donker en blijven dan praktisch zitten als je ze wilt pakken.)
Weer terug binnen kwam na een tijdje de uitwonende zoon binnen om mee te eten. Toen hij al een half uur binnen was liet hij een foto op zijn telefoon zien en vroeg of dat misschien een van onze kippen was die hij verderop in de straat was tegengekomen?
Inderdaad, een prachtige Hollandse kriel. Drie blokken verder aan de voorkant van onze straat. Waarschijnlijk in de paniek aan de fladder geslagen en de weg kwijt geraakt.
Ik ging kijken en ja hoor, daar liep ze, heel bedaard in een voortuin. Niet van plan zich te laten vangen, ook niet met kippenvoer dat ik inmiddels gehaald had.
Intussen kwamen er verschillende buren naar buiten die de kip ook al hadden opgemerkt. Na een kwartier van de ene tuin naar de andere tuin achterna zitten en opjagen gaven we het op.
Eenmaal thuis controleerde de man het kippenhok en telde keurig drie kippen en een haan. De loslopende kip was helemaal niet van ons!
De volgende dag ging ik toch nog een keer kijken en als volleerde scharrelkip hobbelde ze vrolijk rond, buiten bereik van grijpende handen. Ik besloot het er bij te laten.
Als ik nu door de straat loop kijk ik iedere keer even of ik haar nog zie lopen maar nee. Misschien dat iemand anders haar toch heeft kunnen vangen en naar een kippenhok gebracht. Of ze was minder streetwise dan ze dacht en is gepakt door een kat. In ieder geval is ze dan vrij en scharrelend ten onder gegaan.
Doorzonwoning 