Schiermonnikoog – geconcentreerde ontspanning

Het strand van Schiermonnikoog, eind november. De zon schijnt tussen de wolken door, het fijnste zand stuift op weg naar de zee. Het is een uur of vier, het licht wordt minder, de schaduwen langer.
De wind in de rug, genieten van het brede strand, de verre zee, de schorren en kreken tussen ons en de duinen.

De hond sprint vooruit, op zoek naar stokken of lege flesjes. Weer mis, de teleurstelling is kort, ze is alweer op weg naar de volgende schaduw.

Zo makkelijk en mooi is het leven. Op Schiermonnikoog. Waar je na twee dagen uitwaaien en lange wandelingen weer uitgerust van thuis komt.

Dilemma… nu al?

Toen ik van het voorjaar lid werd van D66 was dat om twee redenen. Allereerst was er de winst van de PVV bij de Europese verkiezingen en de wil om daar een redelijk alternatief te helpen vormgeven. Wachten tot een grote mond vanzelf overgaat is toch niet altijd de beste optie.

Maar de andere belangrijke reden was dat ik actiever betrokken wilde zijn bij en in mijn directe woonomgeving. Een prettige plek om te wonen maak je tenslotte met zijn allen.
Na vijf jaar ben ik al aardig gehecht aan Den Dolder en zelfs aan Zeist begin ik te wennen.

Vlak na mijn aanmelding als lid was er een algemene ledenvergadering van D66 Zeist. Het was een leuke bijeenkomst met vooral ook leuke mensen. Dat ik wel iets met de website wilde doen werd met groot enthousiasme begroet. En ik kruisde aan dat ik wel verkiesbaar wilde zijn voor de gemeenteraadsverkiezingen.
Daar had ik op zich wel over nagedacht – een echt politiek dier ben ik natuurlijk niet maar het is een prachtige gelegenheid om echt invloed te kunnen hebben in onze gemeente.

Een paar weken terug hebben alle verkiesbare kandidaten zich gepresenteerd – wie ben je, wat doe je, wat zijn je plannen voor Zeist? En daar stond ik ook, tussen een aantal mensen met veel meer politieke en bestuurlijke ervaring dan ik.
Ik heb echter besloten dat daarin ook mijn kracht ligt: met mijn frisse, optimistische en soms wellicht wat naieve blik kan ik een waardevolle aanvulling leveren. Als ‘Hansje in bosbessenland’ zoals wij thuis zeiden.

Nu sta ik wel voor mijn eerste dilemma: de interne verkiezing voor de lijst waar mee de volgorde van de kandidaten wordt bepaald. Waar zet ik mijzelf?
Het belang van een goede vertegenwoordiging uit Den Dolder versus bescheidenheid – gelukkig is mijn dorpsgenoot Pieter van der Ploeg ook verkiesbaar.

Terug van weggeweest

Terug van kort weggeweest: we waren drie dagen de hond en onszelf aan het uitlaten op Schiermonnikoog. De hond vond het heerlijk en wij ook….

Terug ook van iets langer weggeweest op dit blog. Het ritme was er even uit maar de inspiratie is er weer volop.

Om te beginnen zal hier meer en meer te lezen gaan worden over de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen hier in Zeist. Ik heb tenslotte besloten mij verkiesbaar te stellen op de lijst van D66.
In het voorjaar vond ik het tijd om kleur te kiezen en meldde mij aan als lid. En daarmee was de stap van het passieve actieve kiesrecht naar actief passief kiesrecht maar klein. Hier in Den Dolder gaan veel maatregelen en plannen van het huidige gemeentebestuur ten koste van het karakter en de leefbaarheid van ons dorp. Grote nieuwbouwplannen in het groen, het afsluiten van de spoorwegovergang, weinig to geen visie op verkeersproblematiek en dat alles met weinig to geen echte inspraak van de bewoners. Genoeg reden voor mij om actiever te worden.
De gemeente Zeist is natuurlijk groter dan alleen Den Dolder en op het gebied van ouderenbeleid, verkeer en maatschappelijk cohesie zie ik ook nog heel wat mogelijkheden voor verbetering.

Als relatieve nieuwkomer, ik woon hier nu ruim vijf jaar, hoop ik met die relatief frisse blik een positieve bijdrage te kunnen leveren aan een (nog) mooier en (nog) leefbaarder Zeist.
De leden kunnen nu stemmen op de lijstvolgorde, de sluitingsdatum is 7 december. Het verkiezingsprogramma is bijna rond, de wijkenquetes zijn in volle gang, laat de campagne maar komen!

Buit van de boerenmarkt

van links naar rechts: kroeskop, stoofpeertjes, zuurdesembrood,
kweeperen en vijgencompote. Niet op de foto: geitenkaas, pastinaken en 6 flessen wijn.

Het gebeurt niet altijd dat onze plannen ook werkelijkheid worden maar gisteren aan het begin van de middag stonden we op de kleine boerenmarkt bij restaurant Sober in Amersfoort. Een stuk of tien stalletjes met een leveranciers waar Sober en ook Tollius mee samenwerken. Allemaal uit de streek en voor een deel ook biologisch.

Zo stonden we om half een al wijn te proeven en wisselden zes flessen van eigenaar. Verderop proefden en kochten we geitenkaas van Eureka uit Woudenberg – ik ben vooral benieuwd hoe het kaasje met rode wijn en honing smaakt.
Bij een van de twee groentestalletjes zag ik voor het eerst kweeperen – ik kende ze alleen uit boeken. Grote gele, harde peren. Volgens de verkoper goed voor het maken van jam (met grapefruit en gember).

Dat advies heb ik vanochtend opgevolgd. Kweeperen en grapefruit gewassen en in stukken in een pan met een bodem water en flink lang heel zachtjes laten koken. Daarna door een zeef uit laten lekken en het sap even laten inkoken met geleisuiker. De overgebleven moes met water terug gedaan in een pan en met de staafmixer gepureerd. Door laten koken en weer gezeefd, terug in de pan, geleisuiker toegevoegd, weer door laten koken.
Uiteindelijk is het resultaat (naast een stapel vuile pannen en zeven) een potje kweeperen-grapefruitgelei en twee potten kweeperen-grapefruitjam.

De stoofpeertjes hoefden volgens de kenners op de markt niet geschild en staan nu heerlijk zacht te wezen in rode wijn met een kaneelstokje.

De ‘kroeskop’ is de top van de spruitkool. Hij weet het nog niet maar maandag gaat-ie in de stamppot…