Een sleutelbos zegt iets over de eigenaar, zo leerde ik een paar jaar geleden bij een cursus. Bij de introductie door de deelnemers vertelde iedereen iets over zijn of haar sleutels. Wat zit en hangt er allemaal aan en waarom?
Aan mijn sleutelbos herken ik mijn verantwoordelijkheden. De sleutels van het huis en het tuinhek en de sleutel van mijn auto. De bonuskaart van Albert Heijn. Maar ook de sleutel van mijn ‘zorgbejaarde’ omdat zij de deur niet meer voor mij kon open doen. En de sleutel van het schooltje van de taalles aan vluchtelingen: ‘deze lokatie is nog maar tijdelijk en de vrijwilliger uit Amersfoort stopt ermee’. Van binnenvliegen en dan lesgeven ben ik nu opener van het gebouw, zet ik de koffie en de thee en sleep vast met tafels.
Sinds kort ook de sleutel van de brievenbus van de zorgbejaarde omdat ze verhuisd is naar een verpleeghuis. Nu moet de flat leeg, abonnementen opgezegd, adreswijzigingen doorgegeven en spulletjes uitgezocht.
Binnen een maand lever ik de sleutel van de flat en de brievenbus in aan de beheerder.
Nog één keer taalles in het schooltje en dan verhuizen we naar één van de eetzaaltjes op het kamp en improviseren we daar verder.
Nog even dus en mijn sleutelbos is weer een stuk lichter. En de druk van verantwoordelijkheden ook. Als het goed is.
Doorzonwoning 