Koffie-astrologie

Het mooie van zelfstandig ondernemer zijn is het netwerken want dat kan je goed combineren met de lunch of koffie.

Of beide, zoals vandaag bij De Koffietafel. Ik was er net iets eerder dan mijn afspraak en maakte dankbaar gebruik van het toilet. Daar hing op de muur dit bord:

Vastgelegd in twee foto’s want ik wilde eerst de zwarte-koffie-drinker onthouden maar bedacht daarna dat ik ook vaak cappuccino kies. En samenwoon met een espresso-drinker. En ik luister nog niet genoeg naar muziek om het allemaal te kunnen onthouden.

Het was een lekkere en gezellige lunch. We bestelden, praatten, lunchten, praatten nog meer en besloten om met koffie af te sluiten.
En eigenlijk durfde ik alleen nog maar een zwarte koffie te bestellen. Mijn mede-lunchster bestelde een Latte en daarna liet ik deze foto’s zien. Ze moest heel hard lachen en bleef bij haar keuze. Dus dat besluiteloos klopt in ieder geval niet. Volgende keer weer cappuccino.

Zelfstandige klussers

Het is eindelijk zover: we hebben officieel de sleutel van het stationsgebouw. En nee, ook na een vooroplevering en een oplevering is nog niet alles zoals het wezen moet maar we kunnen nu eindelijk zelf aan de slag voor DenDolderCS.

En er is nog heel veel te doen: alle elektra- en internetbekabeling, inclusief stekkerdozen, routers en lichtpunten, een keukentje en vooral heel veel schoonmaak-, schuur- en schilderwerk.
De charme van het gebouw zit in de vele ramen maar door horen ook veel kozijnen bij. Het schilderwerk daarvoor valt mee – dat is vooral hier en daar wat bijwerken.

Het meeste werk zit in het plafond: een systeemplafond van meer dan honderd jaar oud. Eén groot houten raamwerk dat toch echt schoongemaakt, geschuurd, weer schoongemaakt en dan geschilderd moet worden. Maar ook de keuken (scheve muren, elektra en water moet nog aangelegd worden) is een pittige klus. En daarnaast is het schilderen van deuren, houtwerk en muren altijd weer meer werk dan je denkt.

Maar we zijn een vereniging met veel zelfstandig ondernemers en dat werkt wel heel prettig. Taken zijn in een vloek en een zucht verdeeld, ieder houdt de vaart erin en helpt elkaar waar nodig.

Intussen weet ik zelf wel weer dat mijn spieren minder gewend zijn dan mijn hoofd denkt. Een dag IKEA-kastjes schroeven levert licht verzuurde armen op en mijn voeten en benen melden overbelaste  spieren waarvan ik niet eens wist dat ik ze had.

Is klussen toch weer goed voor je zelfkennis.

Van ‘to do’ naar doebiedoebiedoe

Het zijn van de uitnodigingen waar je altijd extra over na moet denken: midden op de dag iets sociaals en met netwerken. De ‘ja, maar’s schieten door het hoofd. Ja, maar de hond moet dan uit. Ja, maar mijn to-do-lijstje is nog zo lang. Ja, maar wat levert het me nu eigenlijk op?

Maar de hond kan best wat langer wachten, het to-do-lijstje is nooit leeg en iedere activiteit levert altijd iets op voor een positivist als ik.

Dus ging ik gisteren naar een lunchconcert, aangeboden door Samen voor Zeist en het Zeister Mannenkoor. Extra bonus: de locatie was Abrona en daar wonen en werken veel leuke mensen en bovendien kwam professor Erik Scherder vertellen over muziek, hersenen en jong blijven.

Foto van Mel Boas, www.zeistinbeeld.nl 

Om een lang, boeiend en enthousiast verhaal kort te maken: muziek is goed voor je hersenen. Het houdt je witte stof, de verbindingen, fris en helpt bij het fit houden van de frontale cortex. En dat scheelt in dementieverschijnselen. Muziek stimuleert ook nog eens je empathisch vermogen.

Muziek luisteren is goed (je eigen smaak vooral), muziek maken is nog beter en het als je er ook nog bij beweegt dan scoor je bonuspunten. Oh, en vooral ook regelmatig nieuwe dingen doen en uitdagingen zoeken voor je hersens. Je hersenen staan trouwens nooit stil, ook niet als je lekker een uur achterover hangt en naar buiten kijkt. Vanuit die vrije stand komt je brein op de meest fantastische ideeën.

Mijn hoofd zit altijd wel vol met flarden muziek en liedjes, daar klink het ook altijd zuiver. Buiten mijn hoofd is een ander verhaal helaas. Nou maar hopen dat binnenmuziekjes ook tellen voor de bonus.

 

Rolmodel

Als lid van de Utrechtse Communicatie Kring kan ik kiezen uit allerlei leuke, leerzame avonden. En vorige week draaide het allemaal om LEGO en LEGO Serious Play. En serieus is het systeem op zich zeker met keurig opgeleide Facilitators en zelfs de enige Nederlandse LEGO Master.

Maar hé: een avond spelen met LEGO-blokjes, wie wordt daar nou niet blij van? Met groepjes om een tafel, je ideeën bouwen met LEGO en aan de hand daarvan je verhaal vertellen. De fictieve opdracht draaide om het imago van de NS maar in de praktijk waren we vooral druk met leuke dingen maken en daar een verhaal bij verzinnen. Nu staat er normaal gesproken wel minstens een dag voor zo’n LEGO-sessie en hadden wij maar anderhalf uur.

Een warmdraaiopdracht (na: bouw een stevige toren) was het verbeelden van een leerkracht van de lagere of middelbare school die veel indruk had gemaakt. Ik ging voor meneer Rijxman, mijn leraar geschiedenis. Hieronder zit hij achter zijn bureau naast het schoolbord en de kast vol boeken.

Naast mij kwam het verhaal van de onderwijzer die verhalen vertelde aan het eind van de dag, de mentor op het conservatorium en docent kunstgeschiedenis.
En terwijl ik luisterde naar de verhalen viel mij opeens op dat het allemaal mannelijke leerkrachten waren die zo’n indruk hadden achtergelaten.

Bij de borrel na afloop vroeg ik eens rond bij andere groepen. Ook daar waren er alleen maar verhalen over mannelijke docenten of leerkrachten. Geen juffen, geen docentes. En we waren er allemaal even verbaasd over.
En normaal gesproken kan ik daar wel een verhaal, een uitleg over verzinnen. Maar zelfs met LEGO lukt met het nu niet.