Het geheugen is een bijzonder ding: weet je het ene moment echt de naam niet meer van degene waar je tien minuten geleden nog geanimeerd mee stond te praten, het andere moment weet je weer precies dat vandaag de verjaardag is van je oude buurmeisje. Die je in zeker 25 jaar niet meer hebt gezien en waar je al minimaal 35 jaar niet meer op haar verjaardag bent geweest.
Sommige data staan dus onuitwisbaar op je harde schijf.
Zo heb ik ook heel vaak muziek in mijn hoofd. Flarden van liedjes, vrij willekeurig verdeeld over diverse genres.
Vanochtend betrapte ik mijzelf op het zingen van dit liedje, met vrijwel de complete tekst.
Op de lagere school hadden we namelijk ook zingen op het lesrooster staan en dat deden we onder andere met speciale langspeelplaten. Aan de ene kant een kinderkoor dat de liedjes voorzong en aan de achterkant alleen de muziek. Een soort karaoke maar dan zonder meelopende tekst in beeld. De liedjes die ik mij vooral herinner zijn de Kolderliedjes van Toon Hermans. Het Zeurenikske van het filmpje maar ook Snottebelle Margarinet-ta. Bij het zoeken nar dit liedje lijkt het Nottebelle te zijn maar ik weet zeker dat wij Snottebelle zongen. (start op 3.11)
En dan Little, little Ducky, een dierendrama in acht regels:
Little little ducky ducky is not lucky
Swimming in the footballpool little little ducky
Ducky is not lucky swimming in the footballpool
With a kwek kwek kwek and a fissie in the beck
Till the white white christmas comes
And they put ‘m in a pot some like it hot
Kwek, that’s the end of the ducky
De woorden voetbalpool, white white christmas en some like it hot starten automatisch deze plaat in mijn hoofd.
Mooi eigenlijk.
Doorzonwoning 