Zomer in de tuin van de doorzonwoning

Het is nog te vroeg om het zomer te noemen eigenlijk maar we deden toch even net alsof.
De hond werkte haar bruine ondergrond bij.

Want een Hollandse herder lijkt dan wel zwart maar is bruin gestroomd. En eigenlijk is ie bruin met zwarte strepen. Zegt de baas.

De tuin is in twee weken omgetoverd van kaal en bruin naar groen en bloemen.
De passiebloem leek helemaal dood maar er komen toch weer groene blaadjes tevoorschijn.

En waar vrijdag nog een koolmeesouder druk heen en weer vloog is het nu stil. We hopen maar dat de jonkies uitgevlogen zijn.

Maar het meest zomerse gevoel was de lunch: gnocchi met olijfolie, knoflook en een beetje kaas. En een glaasje witte wijn. Mmmmm…..

Politieke vuurproef

Voor wie dit weblog een beetje volgt vanwege nieuws over de kippen, de hond en de tuin moet morgen maar terugkomen.

De afgelopen weken heeft vooral in het teken gestaan van de Zeister politiek. En vooral de interne partijpolitiek. Voor wie hier komt voor smeuïge details, moddergooien en scheldpartijen: helaas.

Sinds gisteren is de breuk in de fractie D66 Zeist een feit – twee van de zeven fractieleden zijn voor zichzelf begonnen. Verschil van mening over de wethoudersportefeuille was de aanleiding. De echte oorzaken liggen ongetwijfeld dieper.

Het gevolg is wel dat de andere leden van de fractie en een aantal betrokken D66-ers de afgelopen weken heel intensief contact hebben gehad. We hebben lief en leed, frustratie en bezorgdheid, onzekerheid en daadkracht samen gedeeld. Het resultaat is een uitermate sterk team dat elkaar heeft leren kennen en vooral ook waarderen. Daar kan geen teambuildingsactiviteit tegenop!

De kogel is door de kerk, de teerling geworpen, de kaarten geschud.
Tijd voor het echte raadswerk.

Maar eerst ga ik even genieten van het prachtige weer buiten. Tenslotte heb ik voor morgen een stukje beloofd over de doorzonwoning.

Vast op een luchthaven in China

Het niet-vliegen-leed is groot. Zelf net op tijd teruggekeerd uit Hongarije  (vier uur voor Schiphol dicht ging) maar een aantal collega’s waren minder fortuinlijk.

Zo zijn twee Amerikanen intussen van Boedapest naar Munchen naar Frankfurt gehopt, in de hoop dat ze morgen naar Chicago kunnen vliegen.
Een collega, uit Indy, heeft een gefrusteerde Out-of-Office boodschap: “Out of the office, still stuck in Europe because of this stupid volcano…”

Maar vanochtend hoorde ik dat een groot aantal collega’s die wij volgende week op de TCD-beurs verwachten, vast zitten op een vliegveld in China. Het gaat om twee groepen die waarschijnlijk los van elkaar reizen. We duimen nu heel hard, Eveline van Frontline en ik.
We kunnen in ieder geval met ze bellen.

Het mooiste uit Hongarije

De afgelopen week stond in het teken van Boedapest – een weekendje rondlopen, genieten, boeken lezen, lekker eten en drinken. Vanaf maandag hard werken voor onze Europese partnerconferentie met dozen sjouwen, tafels klaarzetten, oude en nieuwe bekenden verwelkomen, bijpraten, opjagen, koffie met lekker, lunch met lekkers, diner met lekkers, prachtig uitzicht op de Donau en af en toe gesprekken met het D66-thuisfront. En donderdag net op tijd terug voor Schiphol werd gesloten vanwege de IJslandse aswolk.

Wat was nou het mooiste in Boedapest?

Deze brug was prachtig, we liepen er over van Pest naar Buda. Veel staal, mooi uitzicht.

Ik ben dol op het bezoeken van kitscherige souvenirwinkels. Deze matruschka-poppetjes waren er in de oude stijl maar ook met oude heiligen en nieuwe helden. Ja, ik heb spijt dat ik de versie met Che Guevara niet heb gekocht….

De Hongaarse taal is letterlijk en figuurlijk zo apart dat we blij waren met het vele Engels in de stad. Hoewel ze wel een tekort aan e’s lijken te hebben. Het was trouwens weer ouderwets vakantie met het continue omrekenen van forinten naar euro’s en vice versa.

Het trammetje was nostalgisch mooi.

Het reed ook onder de grond als metro, met fantastische stationnetjes. Mooi betegeld en betimmerd, veel personeel, heel kleinschalig maar vlekkeloos opererend.

Happy hour: gelukkig was dat heel exclusief 🙂

In het park zagen we naast het borstbeeld van Winston Churchill ook deze wereldheld.
Inderdaad – het is Ronald Reagan. Ik vond het verrassend.

In het park was er een tennisbaan. In ieder geval kan je niet in het net slaan. Wel in het hek.

Boedapest heeft een weelde aan prachtige gebouwen. Kerken en paleizen, zowel in oude als in meer communistische stijl.

Maar het allermooiste in Boedapest?
De iPad die ik via een collega uit de US kreeg geleverd….

Wat een mooi speelgoed! En de foto’s van Boedapest komen er nog mooier op uit…..

De laatste dagen

Het is druk, de laatste dagen. Veel werk, met de Partner Conferentie in Boedapest en de TCD beurs over drie weken. En de vergaderingen voor de gemeenteraad en D66. De coalitieonderhandelingen zien er nog steeds positief uit volgens onze onderhandelaars en ondertussen hebben we nu ook het eerste informele vragenuurtje met het college achter de rug.
Mijn eerste Debat moet nog even wachten – dat vindt volgende week plaats als ik in Boedapest ben.
Voor het werk. Echt.

Maar het zijn vooral ook de laatste dagen van mijn baan en dat zorgt voor veel drukte in mijn hoofd: lijstjes met zaken die nog absoluut moeten gebeuren en zaken die ik ook nog graag zou willen doen. Die lijstjes zijn continu in beweging, zowel overdag als ’s nachts en dat maakt het extra vermoeiend.
Dat zal de reden zijn waarom ze altijd zeggen dat de laatste loodjes het zwaarst zijn….

Gisteren kon ik gelukkig wel een beetje genieten van het prachtige weer. Samen met fotografe Robin reden we een half dagje langs een aantal klanten om hun call centers te portretteren – dat moeten mooie collages worden in onze stand op  de TCD. Drie hele verschillende gebouwen, bedrijven en call centers en tussendoor een korte lunch op een terras.

Vandaag de laatste dingetjes afronden voor we morgen naar Boedapest vliegen. Vanavond nog de thema-avond op het gemeentehuis (weer zo’n eerste!) en ergens tussendoor wat strijken en koffers pakken.
Het komt vast allemaal goed. Het komt vast allemaal goed. Het komt vast allemaal goed…..

Paarse koe in de politiek

Ik woon in twee werelden: marketing communicatie  en de gemeentelijke politiek. De laatste dagen vraag ik me steeds meer af hoe je die twee zou kunnen combineren.

De achtergrond
De gemeenteraadsverkiezingen in Zeist: er is maar een partij die echt heeft gewonnen en dat is D66. Voor een belangrijk deel door proteststemmen – protest tegen de bouwplannen, protest tegen het kappen van bomen maar vooral ook protest tegen de cultuur. De cultuur waarin inspraak niet leidt tot meer draagvlak maar juist tot verzet en frustratie. De cultuur van een organisatie die onvoldoende aansluiting vindt met de buitenwereld.

In de coalitiebesprekingen is de nieuwe bestuurstijl en burgerparticipatie dan ook een belangrijk thema.
Afgelopen woensdag mocht ik als toehoorder de bespreking over dit onderwerp bijwonen van de vertegenwoordigers van de vier partijen (D66, PvdA, VVD en GroenLinks).

Zonder er inhoudelijk op in te gaan (het hele coalitieproces loopt nog) kan ik wel zeggen dat de sfeer absoluut constructief en positief was.
En ook in de gemeentelijke organisatie is al een tijdje een project cultuurverandering aan de gang.

Zorgen
Toch maak ik me zorgen. Als nieuwkomer in de gemeenteraad ben ik nog geen onderdeel van de cultuur, ik kan me nog verbazen over afkortingen, jargon, procedures en rituelen.
Ik zie dat de plannen voor de vernieuwde cultuur van besturen gemaakt worden in de ‘oude’ woorden, in de ‘oude’ context, met een lichte vermoeidheid op basis van ervaring.

Woensdag overdag was ik bij het eerste B2B Marketing Forum. Ook vol jargon maar ook vol enthousiasme, vol vooroplopers, trendsetters en -volgers, nieuwe media en interessante sprekers.
Want ook in marketing hebben we het probleem hoe je de boodschap overbrengt op de doelgroep en vooral ook hoe je ze tot actie aanzet.
Inspirerende gastspreker was Seth Godin – schrijver van verschillende boeken maar de nieuwste is Purple Cow. Hij analyseert waarom sommige marketingacties een succes zijn. De paarse koe is een mooi voorbeeld: een gewone koe in de wei valt nauwelijks op. Het is vast een uistekende koe, mooi om te zien, en levert nuttige producten op als melk, kaas en uiteindelijk vlees.
Maar niemand praat er over, niemand wordt er enthousiast van, niemand vertelt zijn vrienden er over.
Maak de koe paars en plotseling worden er foto’s gemaakt, sms’jes gestuurd, verhalen verteld en gaat het als een lopend vuurtje over de wereld.

Dus.
Dus hoe maak je van bestuurstijl en burgerparticipatie nou een paarse koe?
Hoe zorg je dat het een onderwerp wordt waar mensen warm van worden, waar ze enthousiast over zijn en reclame voor maken bij kennissen, buren en vrienden?
Wie helpt er mee buiten de ‘kaders’ te denken?

We kunnen alle hulp gebruiken als we echt iets willen veranderen hier in Zeist!
Alle reacties zijn welkom: op deze site, via email (ingrid@ingridwong.nl), per telefoon (0614767539) of twitter (twitter/ingridwongd66).

Extra sneu in de file

Afgelopen woensdag stond ik een dikke file op de A2, op weg naar Amsterdam.

Nou is in de file staan natuurlijk altijd al vervelend, maar voor mijn buurman vond ik het eigenlijk extra sneu. Heb je een keer de mogelijkheid om in een kanariegele Lamborghini te rijden – staat alles vast!