Spreuken

Het heeft een hoop voordelen om geen geloof aan te hangen en niet bij een kerk te horen: het geeft veel vrijheid in het zelf bepalen van mijn waarden en normen en het houdt zondagen vrij voor andere activiteiten.
Desondanks kan ik volop genieten van de verhalen, de rituelen en symboliek – ook die van de kerken. Ik ben niet tegen godsdienst als ik er maar niet aan mee hoef te doen.

Tijdens onze vakanties, vooral in het katholieke Italië, loop ik graag een kerk binnen en verwonder me dan over de hoeveelheid energie en geld die in deze gebouwen en inrichting zijn gestoken. De beelden, de schilderingen, de kaarsjes, de pracht en de praal. Het kleine kapelletje in Karthaus is me dan liever dan de Duomo’s – een geborduurd ‘Maria sei Dank’ ontroert mij door de troost die het vertegenwoordigt, de poespas van de kathedraal schept afstand.

Dat niet gelovig zijn zit redelijk in de familie. Geen van mijn beide ouders zijn gedoopt of religieus opgevoed. Er gaat het verhaal van mijn Brabantse overgrootmoeder die bijna honderd jaar geleden al vol overtuiging haar kinderen van de katholieke school haalde.
Aan de andere kant van de wereld haalde de Surinaamse tak van de familie, mijn overgrootouders van vaders kant, eind negentiende eeuw wel een pracht van een bijbel in huis. Engelstalig en aangevuld met voorlopers van de artikelen op wikipedia: overzichten van bijbelse plaatsen, woordenlijsten, genealogieën, etsen naar foto’s genomen in het Palestina en een overzicht van de tijdslijn in de bijbel aangevuld met ontwikkelingen in de rest van de wereld. Geen idee of het veel gebruikt is maar in ieder geval is het dikke boek via mijn opa bij mijn ouders terecht gekomen waar het als erfstuk ligt te verstoffen.

Ondanks de godsdienstlessen, bijgewoonde kerkdiensten en bijbelverhalen hou ik me maar bij de paar nuttige spreuken en richtlijnen die ik in woord en daad heb meegekregen van thuis: ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’ is daarbij wel de belangrijkste. En deze van mijn oma:

En voor nieuwe suggesties sta ik natuurlijk altijd open, met dank aan Lokaal Victoria.

Hebben jullie een spreuk, gezegde of motto dat op een prettige manier een constante is in het leven? Ik ben benieuwd.

Engelen

Het kerstboompje met lichtjes had ze nog niet staan – ze had er niet zo’n zin in dit jaar. Iets doorvragend bleek het vooral opzien tegen de moeite om de spulletjes tevoorschijn te halen, een klusje dat ze fysiek niet meer aan kan.

Zittend op bed wijst ze aan waar alles ligt en samen zoeken we uit welke spulletjes ze neer wil zetten. Zo komt het boompje met lichtjes op het bijzettafeltje, de zilveren slingers leg ik ernaast zodat ze die er later zelf in kan hangen.
Hele oude sneeuwmannetjes komen tussen de wedgewood vaasjes in de grote kast, een setje van drie engeltje belandt op de televisie en de kerstkrans hangt aan zijn vertrouwde haakje aan de muur.
En zo is ze toch weer klaar voor haar een-en-negentigte kerstfeest.

De zondag voor kerst kom ik zoals altijd op de koffie. De slingers hangen inderdaad in het boompje en op tafel ligt het kerstkleed. De waxinelichtjes branden, de stapel gebruikte lucifers in de keuken verraadt dat dit niet eenvoudig is geweest met haar artritishanden en slechte ogen. Maar ze staan.

Als we aan de koffie zitten vertelt ze dat ze zo iets raars heeft meegemaakt: de televisie deed het niet. Althans: die bleef hangen op Net 1. Wat ze ook probeerde met de afstandsbediening, er gebeurde niets. Drie kwartier lang was ze er mee bezig geweest. Nieuwe batterijen hielpen niet. De TV uitzetten en weer aan – ook niet. Ze probeerde dat nog een keer en ja hoor, opeens werkte alles weer.

En ze had ook al uitgedokterd hoe het kwam: de engeltjes. Die stonden voor het kastje van Ziggo, precies voor het infraroodschermpje van de afstandsbediening. De bengeltjes.

Het voordeel(tje) van een lange file

Tussen ons en de jaarlijkse vakantie in Italië zitten zo’n 1100 kilometer en bij voorkeur overbruggen we die afstand zo snel mogelijk. Sinds de komst van de TomTom is dat nog erger geworden: zodra het doel is ingesteld staat er ook meteen een aankomsttijd bij die rekening houdt met gemiddelde snelheden en niet met pauzes. We verheugen ons dan ook iedere keer op het nieuwe stukje snelweg ergens in het zuiden van Duitsland dat onze TomTom nog niet kent want daar winnen we dan opeens twintig minuten mee.

Wegwerkzaamheden, regen en files zijn factoren waar TomTom ook geen idee van heeft. Dit jaar kwamen we onverwachts in een file terecht in Oostenrijk. Lang stilstaan, stapvoets, opeens even op volle snelheid en dan weer stilstaan. Achteraf kwam het allemaal door een klein stukje wegwerkzaamheden met verkeersregelaars waar beide kanten keurig om de beurt mochten passeren. Dat de file aan de ene kant om de bocht heel veel korter was dan aan de andere kant: daar hadden ze duidelijk geen idee van. Waar vanuit het zuiden de wachttijd hooguit een minuut of tien was, betekende het voor ons bijna twee uur vertraging.

Het had toch één voordeel: we zagen zo een hele bijzondere auto. In eerste instantie leek het een wat ruig uitgevallen bestickering maar bij nader inzien was het echt een speciaal geval. Door deze kleurstelling verdwijnt de diepte kon je absoluut niet zien om wat voor merk of model het ging: een testmodel van waarschijnlijk BMW of Audi. Was de file er niet geweest dan ook deze foto niet. Elk nadeel heeft met wat zoeken best wel een voordeel.