Met een vakantie in het vooruitzicht is de gang naar de boekhandel ondertussen een vast gegeven. Bijna twee weken om afstand te nemen van het dagelijkse, werkende leven en dat doen we door een flink aantal kilometers van huis te gaan en daar rond te rijden, einden te wandelen, lekker te eten én veel te lezen.
Digitale fans als wij zijn is de eReader toch nooit echt aangeslagen. Het gepruts met speciale, niet echt intuïtieve apps leverde altijd meer frustratie op dan plezier. Bovendien zijn ebooks ook niet echt goedkoop.
En we hebben een prima boekwinkel in Zeist met dito advies. Gisteren haalden we onze voorraad voor de komende reis. Zoekend voor de kast met Engelstalig sta ik met de nieuwe Dave Eggers in mijn handen.
“Is die net zo goed als The Circle?”, vraag ik.
“Hm, heel eerlijk? Ik vond het zelf tegenvallen, ik kreeg een hekel aan de hoofdpersoon, die vrouw met die kinderen in een caravan.”
Ik leg het boek weer terug op de stapel en laat me leiden door zijn advies. De ervaring leert dat het dan eigenlijk altijd wel goed komt. Het leverde andere keren onder meer ‘De hoge bergen van Portugal’ en ‘The Childrens Act’ op. Beiden een schot in de roos.
Dit is het leesvoer geworden voor de komende tijd:
Eerlijk is eerlijk: de onderste had ik zelf al gekozen als trouw volger van @evertkwok op Twitter en Instagram. Woordgrapjes galore!
Saskia Noort: om ons te overtuigen dat Nederlandstalig ook goed en spannend kan zijn.
Orphan X – de nieuwe Jack Reacher is er niet op tijd voor onze vakantie maar deze wordt door Lee Child zelf aanbevolen.
Nomad – zelfde genre als I am Pilgrim en hopelijk net zo spannend.
A Little Life – volgens de achterflap en onze boekenman een verhaal waarvan je het jammer vindt als het uit is, omdat de hoofdpersonen bij je gaan horen.
The Catcher in the Rye – de klassieker die ik nog nooit gelezen heb. “Als ik ooit terecht kom op een onbewoond eiland hoop ik dat dit boek mee aanspoelt.”
En dan The Fountainhead – tja, wat zal ik er van zeggen? De ideeën in de doorzonwoning over de organisatie van de maatschappij, Nederland, Europa en de wereld liggen op zijn zachtst gezegd niet op één lijn. Mijn genuanceerde, D66, sociaal liberalisme (zelfredzaamheid voorop maar hulp voor hen die het echt nodig hebben) botst vrijwel altijd met het libertarisch gedachtengoed van de man des huizes (weg met de overheid, ik regel alles zelf wel en de rest van de wereld ook).
Die ideologie is niet de mijne maar ik ga mij wel verdiepen in de principes. Altijd leerzaam.
Nu nog kiezen waar ik mee ga beginnen.
Doorzonwoning 