30 april: dag van de arbeid

Tot 12 uur vanochtend was het een prachtige dag. Daarna was het nog steeds een prachtige dag maar niet meer hetzelfde.

Voor ons was het een echte tuindag: vol goede voornemens om het middenstuk bij de vijver aan te pakken. Zo zag het er eerst uit – vol en rommelig. De grote struik bloeit prachtig geel in het vroege voorjaar maar daarna is het een sprieterig, rommelig geheel.

Vanochtend is hij verhuisd naar het achterste deel van de tuin, naast zijn soortgenoot die er al stond. Daarmee is meteen een soort gat gedicht en is het middengedeelte veel opener geworden.
Ook de kronkelhazelaar (sorry, krulhazelaar) is helemaal gesnoeid. Misschien dat die eigenlijk helemaal weg moet maar nu hebben we weer even om daar over na te denken.

Behalve de struik is ook het meeste zevenblad verdwenen. Tegen de schutting staan nu de zelfgezaaide en opgekweekte oostindische kers en lathyrus. Nu alleen hopen dat die het kippengescharrel overleven.

En de gouden regen zit vol hommels….

Hanen

Kippen in het donker reageren niet of nauwelijks op prikkels. In combinatie met een openstaand kippenhok betekende dat vorig jaar een vos vijf McChicken bestelde en meteen meenam. Dat was het einde van onze hollandse krielen.

Om eerlijk te zijn misten we de kippen absoluut maar om de haan hebben we geen moment gerouwd – het betekende alleen dat we weer rustig, zonder bewaking van de hond, door de tuin konden lopen. Want waar of wanneer het precies fout is gegaan weten we niet maar op een bepaald moment had de haan ons de oorlog verklaard en er was niets dat die kleine hanenhersens op een ander idee kon brengen. Zodra je in de buurt kwam viel hij aan en zo kriel als hij was, zijn snavel en sporen waren scherp.

De enige die hem aankon was de hond. Die greep hem in zijn kladden, duwde hem op de grond en wachtte tot ie weer rustig was. Dan liet ze hem los en mocht hij weer gaan. Zonder hem te beschadigen. OK, misschien alleen zijn ego.

Na de vos hadden we een tijd geen kippen en dat was kaal. Geen gescharrel, geen eitjes. Alhoewel ze die eitjes zo goed wisten te verstoppen in de tuin dat we ze altijd te laat vonden.

Van een collega kregen we drie kuikens: zwart wit getoepte Brabanters. Twee hennen en een haan. Waarschijnlijk. Van vrienden mochten we twee kipjes meenemen uit hun collectie van gemengde krielen. Mooie zwarte kipjes. Het samenvoegen van de twee soorten gaf geen probleem en ze scharrelden samen gezellig rond.
Het duurde een tijdje tot duidelijk werd dat de Brabanters twee hanen en een hen bleken te zijn. Bij deze soort lijken die nogal op elkaar. De hen kreeg last van een soort vallende ziekte maar leek daar niet echt mee te zitten. Toch lag ze op een ochtend dood in het hok.

Nu scharrelt dit clubje gezellig door de tuin: twee slimme, glanzende kipjes die bijna iedere dag keurig een ei leggen in het legkastje. En twee wat dommige maar wel prachtig uitgedoste hanen.

Alle vier tegelijk op de foto is (nog) niet gelukt.

Regen (3x)

Het regent vandaag. Niet veel maar toch….

Motregen.

Gouden regen.

Blauwe regen.

Tuin in turbostand

Met het mooie weer van de afgelopen weken is de tuin van onze doorzonwoning volop in de turbostand. Omdat we ons iedere winter weer afvragen hoe het er in de zomer ook al weer uitzag houden we het dit jaar een beetje bij.
Hierbij een kort overzicht van de afgelopen tijd.

Achterin de tuin stond een grote taxus, net als veel bomen en struiken in deze buurt in de lopen der jaren te groot geworden. Na een dagje zagen en hakken en twee volle groenbakken was er geen taxus meer maar wel veel meer licht en ruimte. Het inspireerde onze buren zelfs om de ook de taxus aan hun kant te verwijderen.

Het geeft meer ruimte bij de schutting en we gaan proberen om daar lathyrus en oostindische kers te laten groeien. De vraag is of die voldoende licht en water krijgen met de bomen en struiken die er nog volop staan. Om ze in ieder geval een goede start te geven hebben we ze binnen gezaaid en staan ze nu buiten in een pot voor te groeien.

En zoals ieder jaar blijf ik mij verbazen over onze druif. Na het snoeien aan het einde van de herfst vraag ik mij altijd af of het wel weer goed komt. Maar het komt altijd goed…

De eerste foto is van 15 april, de tweede van vandaag. Absoluut turbostand!

In de voortuin lijken we nu echt de goede schaduwplanten te hebben gevonden: de kerstroos of Helleborus. De vijf stuks die we een paar weken geleden hebben geplant doen het prima en staan er fris bij. Vandaag hebben ze gezelschap gekregen van een soortgenoot die wekenlang een huiskamer heeft opgefleurd maar ondanks een uitstekende verzorging toch geen echte binnenplant bleek.Hij heeft een mooi plaatsje gekregen.