Opgeruimd

Ik ben in principe opgeruimd van aard. Van karakter dan. Sommigen noemen het irritant positief maar zelf noem ik het realistisch optimistisch. Bij mij zijn de glazen minimaal halfvol en anders was wat er in zat kennelijk erg lekker en dat is ook weer goed. Toch?

Psychologisch zit het dus wel goed met dat opgeruimde. Fysiek soms iets minder. Ondanks allerlei goede bedoelingen en voornemens slibt ons huis heel stilletjes aan dicht. Weggooien kan namelijk altijd nog.
En dat altijd nog was deze week.

Want soms kijk je ineens met andere ogen naar je huis en alle spullen die er in staan. En kun je opeens niet meer om dat ene doosje heenkijken dat al maanden eigenlijk naar boven zou moeten. En gaan de volgestapelde boekenplanken in een keer mateloos irriteren. En moet je ven een paar slagen inhalen om de stelregel van de kledingkast ‘iets nieuws erin, iets ouds eruit’ weer waar te maken.

En zo zijn we de afgelopen dagen bezig geweest: heel veel kritisch bekeken en weggegooid. Heel veel kritisch bekeken en een mooi plaatsje gegeven. Gestoft, gelapt, gezogen. Een ritje met een volle Audi naar de vuilstort.
En nu is de bovenverdieping weer ruim en op orde. Een stapeltje boeken staat keurig klaar om gelezen te worden. Twee kratjes boeken staan klaar voor de liefhebber om op te komen halen. Straks tik een lijstje met titels om op de Boekenkraam van JCS te zetten en wat er over is gaat naar de kringloopwinkel.

Zo’n opgeruimd huis geeft ook weer een opgeruimd hoofd. Heerlijk!