Het woord van vandaag is ‘postcoderoos’ en werd mij gegeven door @lviss oftewel Loes Visser.
Ze is een groot voorstander en ambassadeur van alternatieve vormen van energie. Haar enthousiasme over zonnepanelen en windenergie zijn aanstekelijk. Nog niet waar het de doorzonwoning betreft want de man des huizes houdt van praktisch, wetenschappelijk bewezen en rendement. Wij wachten dan ook nog even op betere technieken.
Maar aan Loes zal het niet liggen. Zelf heeft ze panelen op het dak, aandelen in een windmolen en een elektrische scooter. En ze is mijn broodfondsmaatje en ook daarvan is ze trouwens op en top ambassadeur.
Bij het woord postcoderoos gaan haar ambassadeursstekels overeind staan, het staat symbool voor tegenwerkende ambtenaren die de grote energieleveranciers de hand boven het hoofd houden. Als ik het goed begrijp komt het er op neer dat je zelf energie mag opwekken en terugverkopen aan het net maar alleen binnen je eigen buurt. Wie in een huis woont waarvan het dak niet geschikt voor panelen mag wel investeren in bijvoorbeeld een project dat gebruikt maakt van het platte dak van een school. Maar die moet dan wel staan in een straat met een aanpalende postcode als die van jezelf.
Nut en noodzaak ontgaan mij een beetje maar er zal over nagedacht zijn neem ik aan. In wiens belang daar heeft Loes duidelijk haar idee over.
Zelf verbaas ik me vooral ook over het woord zelf. Hoe komt zoiets tot stand? Was het een jonge ambtenaar met ambitie die dit de ideale gelegenheid vond om een eigen woord te munten? “Ja, weinig mensen weten dat nog maar de postcoderoos, dat was dus mijn vinding.”
Of was het een groepsproces? “Hoe gaan we dit noemen, jongens? Het is een postcodegebied plus de gebieden daaromheen.” En dat iemand dat even snel met cirkels op een bord tekent. En dat een collega voorzichtig oppert dat het zo wel een beetje op een bloem lijkt. Een zonnebloem is misschien wel toepasselijk? Vrolijk en een leuke referentie naar energie? Postcodezonnebloem: nee, dat klinkt toch een beetje als een loterij voor gehandicapten. Een bloem met klasse moet het zijn. Postcoderoos, dat wordt het.
Het enige scenario dat me nog erger lijkt is dat er een communicatiebureau voor is ingehuurd.
Postcoderoos. Mijn eerste beeld was van een ouderwetse postbode, in het grijs met rode randje van de vroegere PTT, sjokkend door de straat, de leren tas met brieven over de schouder. Een schouder witbespikkeld door roos, postcoderoos.
Een triest beeld. En dat klopt dan eigenlijk ook weer wel volgens Loes.
Doorzonwoning 