Kip, eend, buizerd, scharrelhaantjes…

Het is de dag voor kerst, 2018. Op het fornuis staat een kip gaar te worden in bouillon, in de oven doet een eend hetzelfde in groente en zijn eigen vet, in de diepvries ligt een buizerd en in de kliko twee stukke scharrelhaantjes.

De eerste twee staan op het menu voor de kerstlunch van morgen, de andere vogels hebben hun eigen verhaal.

Dat begon gisteren toen er plotseling paniek uitbrak bij de rondscharrelende krielkippen. En eigenlijk begint het verhaal al deze zomer toen een vermiste kip plotseling opdook met zeven kuikens. Waarvan het de afgelopen maanden duidelijk werd dat er vier toch echt haantjes zijn en samen met de ‘oude’ haan zijn dat er vier te veel.

Maar goed, er was paniek, er vloog een haan laag over richting boom en de rest dook weg onder struiken of een heg. Het was even goed kijken maar toen zagen we de oorzaak: een buizerd in de tuin, op de grond. Een korte inspectie van de man des huizes maakte duidelijk dat er één dood haantje in het open kippenhok lag. Waarschijnlijk had de buizerd geprobeerd nog een tweede kip te scoren maar dat had geleid tot de paniek.

Natuur in de eigen achtertuin, wildbeheer waar we bij stonden. De man des huizes streepte blij één haantje van zijn slacht-to-do-lijstje. Nu was de vraag: wat zou de buizerd doen? Ter plekke aan tafel, meenemen naar huis?

Hij deed een poging tot het laatste en sleepte het haantje door de tuin. Verder was er geen kip te bekennen of te horen, zo slim zijn ze dan ook wel weer. Wegvliegen met zijn buit bleek kennelijk geen optie. Overtollige haantjes scoren was tot daaraan toe maar om de buizerd nu het gevoel te geven dat het vrij winkelen was in onze tuin ging eigenlijk ook te ver. Daarom mocht de hond ook in de tuin en weg was de buizerd.

Vanochtend bij de inspectieronde bleek nog een tweede haantje slachtoffer geworden. Maar de buizerd zelf bleek ook het loodje te hebben gelegd, waarschijnlijk was hij al te verzwakt en daarom niet weggevlogen. Zelfs de dode haantjes waren nauwelijks aangevreten.

“Bel Anna maar dat we een buizerd voor haar hebben.” Anna zet dode vogels en anderen beesten op, als hobby. Ze stuiterde bijna door de whatsapp na mijn bericht: ja, graag en wat kwam het goed uit want een buizerd wilde ze graag voor een expo in het voorjaar. De diepvries was redelijk vol maar kerst in gedachten maakten we plaats in de herberg en nu ligt in de onderste la een buizerd, goed verpakt in een vuilniszak.

Nu nog even op zoek naar drie koningen of ander vervoer naar het noorden van Groningen.