Engelen

Het kerstboompje met lichtjes had ze nog niet staan – ze had er niet zo’n zin in dit jaar. Iets doorvragend bleek het vooral opzien tegen de moeite om de spulletjes tevoorschijn te halen, een klusje dat ze fysiek niet meer aan kan.

Zittend op bed wijst ze aan waar alles ligt en samen zoeken we uit welke spulletjes ze neer wil zetten. Zo komt het boompje met lichtjes op het bijzettafeltje, de zilveren slingers leg ik ernaast zodat ze die er later zelf in kan hangen.
Hele oude sneeuwmannetjes komen tussen de wedgewood vaasjes in de grote kast, een setje van drie engeltje belandt op de televisie en de kerstkrans hangt aan zijn vertrouwde haakje aan de muur.
En zo is ze toch weer klaar voor haar een-en-negentigte kerstfeest.

De zondag voor kerst kom ik zoals altijd op de koffie. De slingers hangen inderdaad in het boompje en op tafel ligt het kerstkleed. De waxinelichtjes branden, de stapel gebruikte lucifers in de keuken verraadt dat dit niet eenvoudig is geweest met haar artritishanden en slechte ogen. Maar ze staan.

Als we aan de koffie zitten vertelt ze dat ze zo iets raars heeft meegemaakt: de televisie deed het niet. Althans: die bleef hangen op Net 1. Wat ze ook probeerde met de afstandsbediening, er gebeurde niets. Drie kwartier lang was ze er mee bezig geweest. Nieuwe batterijen hielpen niet. De TV uitzetten en weer aan – ook niet. Ze probeerde dat nog een keer en ja hoor, opeens werkte alles weer.

En ze had ook al uitgedokterd hoe het kwam: de engeltjes. Die stonden voor het kastje van Ziggo, precies voor het infraroodschermpje van de afstandsbediening. De bengeltjes.