Ze is niet meer

Onze buurvrouw is niet meer.
Niet meer ziek. Niet meer zo zwak dat ze zo maar op de grond valt en niet meer op kan staan. Zoals afgelopen zondag nog gebeurde. Samen met de buurman hielp ik haar overeind en naar haar bed. Ze was doodmoe van de inspanning.

’s Nachts dacht ik nog aan haar. Hoe je zo lang naast, en grotendeels ook langs, elkaar kan leven. En ik nam me voor eens vaker langs te gaan voor een praatje.

Maar dat hoeft niet meer. Volgens haar zoon was ze ’s avonds nog goed te spreken, had ze nog wat gegeten en gedronken.

’s Ochtends bleef de wekker gaan. Voor niets.
Want onze buurvrouw is er niet meer. Ingeslapen, letterlijk en figuurlijk.

Morgen nemen we afscheid. Van een mooi mens.