Nog even omkijken naar Alexander

Van mijn werk in Amsterdam naar huis  is zonder files ongeveer 35 minuten rijden. Met files is dat om en nabij twee keer zo lang. Met files en sneeuw (zoals vanmiddag) meer dan twee uur……
Eigenlijk is er vanavond een informatiebijeenkomst van het VNG voor nieuwe raadsleden maar ik kan de moed niet opbrengen om weer de weg op te gaan. Hoe interessant het programma dan ook is. Ik heb al twee andere cursussen (van ieder drie avonden) en een speciale budgetsessie doorlopen – dat moet dan maar genoeg zijn.

En plaats 6 is natuurlijk wel kansrijk maar absoluut geen garantie voor een zetel in de gemeenteraad. Nog 21 dagen en dan weten we meer…

Intussen spijbel ik een avond en heb dus tijd om nog even terug te komen op het bezoek van Alexander Pechtold aan Zeist. Een geslaagd bezoek, dat zeker. Een korte voorbereidingstijd van een week, een mooie lokatie, veel enthousiaste partijleden, veel posters en een vrije middag. “Hij komt wat eerder, dan gaan we samen nog even folderen”. Maar het verkeer op vrijdagmiddag op de A12 vanaf Veenendaal is drukker dan gehoopt en in plaats van wat eerder wordt het wat later. Maar hij komt wel.

Rond de tweehonderd aanwezigen, D66-leden, belangstellenden, collega’s van andere partijen. Alexander bijt het spits af en loopt door de vijf speerpunten van D66.  Daarna is het de beurt aan vertegenwoordigers van verschillende sectoren zoals woningbouw, maatschappelijk verantwoord ondernemen, de middenstand en de bewonersverenigingen. Ieder reageert vanuit de eigen expertise en visie, soms instemmend, soms kritisch.
Ook het publiek krijgt de kans om vragen te stellen.

Na afloop is er nog even tijd voor iets kleinschaliger vraag en antwoord, verschillende mensen nemen de gelegenheid te baat voor het aan de orde brengen van een specifiek onderwerp. Deze studenten hadden het over onderwijs.

Om half zeven is het echt afgelopen, Alexander Pechtold vertrekt naar IJsselstein en het publiek gaat naar huis.

De videoimpressie staat op onze website.

Politiek getwitter

Het is leuk om te zien dat in deze laatste eindsprint (tenslotte is het nog maar 24 dagen tot de verkiezingen) steeds meer partijen de digitale campagnemogelijkheden ontdekken. De een na de ander meldt zich aan op Twitter of begint een weblog.
GroenLinks vindt het zelfs een persbericht waard om te melden dat zij nu ook twitteren. Bodes de Vries heeft een weblog.

De vraag is natuurlijk alleen of wij alleen naar elkaar luisteren of dat we ook de burgers bereiken.

Wongema in het FD

De klanten bij het PR-bureau waar ik werkte wilden niets liever dan in het Financieele Dagblad staan (ja, dat spel je echt zo). Lastige klus die en zelden succesvol.

Mijn broer Erik is het gelukt met Wongema.
Mooi initiatief, prachtige lokatie, gauw lezen: http://bit.ly/csB1j7!

Persoonlijke politiek

Morgen zoek ik de foto’s uit van het bezoek van Alexander Pechtold aan Zeist. Nu even een eerste impressie. Over hoe persoonlijk politiek toch is.

De oudere meneer die mij vraagt, nadat ik mij heb voorgesteld als kandidaat gemeenteraadslid, waarom voor D66 en niet voor de VVD  of de PvdA. Mijn antwoord is dat ik mij bij D66 thuis voel omdat er ruimte is voor het vormen van een mening en voor het eventueel bijstellen van diezelfde mening op basis van nieuwere en betere argumenten. Dat de slogan ‘het redelijk alternatief’ voor mij nog steeds D66 goed omschrijft. Bij het weggaan zegt hij nog gauw dat ‘het een grote kans is dat het D66 wordt deze verkiezingen en dat dat grotendeels door mij komt’.

De wat norse puber, met twee vrienden, die blijft mopperen over het feit dat Pechtold te laat is. Dat het verkeer tussen Veenendaal en Zeist op vrijdagmiddag drukker is dan verwacht is voor hem geen excuus. ‘Als politicus moet je je afspraken altijd nakomen’. Mijn argument dat er zoiets is als overmacht is niet aan hem besteed. Maar hij blijft wel de hele bijeenkomst.

De fractieleider van de PvdA die aangeeft mijn blog te lezen (hoi Karst!).

En Stef Jansen die op Twitter commentaar levert op D66: dat de drankjes niet gratis waren. Dat er wel nuance was maar geen oplossingen. Stef Jansen die helemaal blij wordt van deze poster.
Dat is (helaas) ook persoonlijk in de politiek.

En persoonlijk vind ik dat we goed bezig zijn als D66 in Zeist. Al jaren. En ook in deze campagnetijd. We geven aan dat we wijkgericht werken en laten dat zien: wijkenquetes, wijkpagina’s op de website, kandidaten uit heel Zeist en aparte wijkfolders. We hebben contact met burgers – niet alleen op zaterdag met folders op straat maar de hele week door in onze verkiezingswinkel in Belcour. Met iedere dag minimaal twee vrijwilligers.
Morgen ook weer: starten in Belcour en later naar Den Dolder. Praten met mensen, dat is waar ik persoonlijk van hou.

Integratie in cijfers

Kort de achtergrond: ongeveer een half jaar geleden forceren inbrekers de deur naar ons kantoor  met een groot formaat breekijzer. Gebouwbeheer constateert dat zowel deur als kozijn vervangen moeten worden. Het gaat om specifiek maatwerk voor ons gebouw, de kleur van de deuren is niet meer leverbaar, de communicatie loopt traag en uiteindelijk is er drie weken geleden eindelijk begonnen met de vervanging.

Het glas wordt er keurig uitgehaald, het kozijn verzaagd en uitgebroken. Het nieuwe kozijn wordt geplaatst met de tijdelijke deur en in plaats van glas komen er even plankjes.
Vorige week is dan eindelijk de nieuwe deur geplaatst, alleen het glas moet kennelijk nog even wachten. In ieder geval is de deur weer gewoon en met onze eigen sleutel te gebruiken. En kunnen we ook aan die kant van het gebouw gebruik maken van het toilet.

Toen ik  gisteren door die deur binnenkwam zag ik opeens de cijfers:

En nu vraag ik mij af:
– wist de timmerman het romeinse cijfer voor 5 niet?
– werkte de ene collega langzaam van boven naar beneden en de andere sneller van beneden af naar boven?
– of is dit de integratie van romeinse en arabische cijfercultuur?

Beoogd opvolgers

Ik dacht dat ik kandidaat raadslid was maar daarmee blijk je ook beoogd opvolger te zijn. De griffiers van de gemeenten in de regio zien de bui al hangen van allemaal nieuwe, onervaren raadsleden en hebben een cursus georganiseerd van drie avonden. Wat is de rol van de gemeenteraad, wat mag je wel, wat mag je niet. Hoe onderscheidt je kaders van processen, wat zijn de drie W’s, wat betekent vigerend en hoe leg je een medeburger uit dat je wel mag beslissen ‘wat’ maar niet ‘hoe’?
Dat laatste corrigeerde de D66-collega uit Soest met: “dat uiteindelijk alleen de gemeenteraad bepaalt wat wat is en wat hoe is”.

Intereressant en nuttig maar vooral ook leuk door de wisselende lokaties en mede-cursisten. Vorige week waren we in Antropia in Driebergen, deze week in Zeist en volgende week in Wijk bij Duurstede.
Vandaag dus de thuiswedstrijd, in de echte raadszaal, in de echte ‘zetels’ (zonder pluche) tussen ruim honderd jaar historie en moderne techniek.

Leuke discussies maar vooral ook leuk om (toekomstige) collega’s te ontmoeten uit de eigen en omliggende gemeentes.

Dit soort bijeenkomsten maken me aan de ene kant enthousiast voor het raadswerk – de onderwerpen en thema’s staan dicht bij het dagelijks leven en hebben invloed op mij en mijn medeburgers. Ze zijn het waard om zo zorgvuldig en zo goed mogelijk mee om te gaan.

Aan de andere kant verbaas ik me toch nog iedere keer over de degenen die zich verheugen op het politieke spelletje. Waar ik verzucht: “Ik ben geen echte politicus” kijkt mijn buurman mij verbaasd aan. “Politiek, dat is heerlijk. Dat spel verveelt nooit.”
Zou het daarom zijn dat er in de zaal vanavond 25 mannen en 14 vrouwen zaten?