Dilemma… nu al?

Toen ik van het voorjaar lid werd van D66 was dat om twee redenen. Allereerst was er de winst van de PVV bij de Europese verkiezingen en de wil om daar een redelijk alternatief te helpen vormgeven. Wachten tot een grote mond vanzelf overgaat is toch niet altijd de beste optie.

Maar de andere belangrijke reden was dat ik actiever betrokken wilde zijn bij en in mijn directe woonomgeving. Een prettige plek om te wonen maak je tenslotte met zijn allen.
Na vijf jaar ben ik al aardig gehecht aan Den Dolder en zelfs aan Zeist begin ik te wennen.

Vlak na mijn aanmelding als lid was er een algemene ledenvergadering van D66 Zeist. Het was een leuke bijeenkomst met vooral ook leuke mensen. Dat ik wel iets met de website wilde doen werd met groot enthousiasme begroet. En ik kruisde aan dat ik wel verkiesbaar wilde zijn voor de gemeenteraadsverkiezingen.
Daar had ik op zich wel over nagedacht – een echt politiek dier ben ik natuurlijk niet maar het is een prachtige gelegenheid om echt invloed te kunnen hebben in onze gemeente.

Een paar weken terug hebben alle verkiesbare kandidaten zich gepresenteerd – wie ben je, wat doe je, wat zijn je plannen voor Zeist? En daar stond ik ook, tussen een aantal mensen met veel meer politieke en bestuurlijke ervaring dan ik.
Ik heb echter besloten dat daarin ook mijn kracht ligt: met mijn frisse, optimistische en soms wellicht wat naieve blik kan ik een waardevolle aanvulling leveren. Als ‘Hansje in bosbessenland’ zoals wij thuis zeiden.

Nu sta ik wel voor mijn eerste dilemma: de interne verkiezing voor de lijst waar mee de volgorde van de kandidaten wordt bepaald. Waar zet ik mijzelf?
Het belang van een goede vertegenwoordiging uit Den Dolder versus bescheidenheid – gelukkig is mijn dorpsgenoot Pieter van der Ploeg ook verkiesbaar.